Ik ben in de afgelopen jaren heel wat keren bij Dirk en Hanneke geweest. Maar bij het maken van de foto’s voor deze reportage zag ik voor het eerst het hele huis, van beneden tot boven. Er was zoveel om te fotograferen, dat ik twee reportages zou kunnen vullen. In een (relatief) nieuw huis hebben Dirk en Hanneke hun eigen ideeën losgelaten op alle ruimtes. De slaapkamer op zolder, die me deed denken aan een Scandinavisch vakantiehuisje, vind ik persoonlijk wel heel erg gezellig.
Hieronder lees je Hanneke’s toelichting.
Ik ben Hanneke Berghuis en ik woon in dit huis met mijn man Dirk Berghuis en onze zoon Aron (12) en dochter Kiki (9). Na jaren in de zorg gewerkt te hebben, ben ik gestopt met dit werk en heb langzaamaan mijn oude passie weer opgepakt: tekenen en illustreren. Dit doe ik vanuit huis en ik vind het heerlijk. Ik houd erg van dingen maken en bedenken en kan heel erg genieten van kleuren en vormen en licht.
‘Het past precies!’
In 2007 kochten wij dit huis, ons eerste koophuis. We hebben niet voor dit huis gekozen omdat het zo mooi is of interessant, maar omdat het op het moment van kopen de beste keuze was. We zijn hier komen wonen met het idee om na 5 jaar verder te kijken naar een huis dat meer naar onze smaak zou zijn. Maar inmiddels wonen we hier al weer 10,5 jaar. De crisis gooide roet in het eten. We hebben onze plannen moeten wijzigen en moeten bedenken wat we met het huis wilden doen. Het had na die jaren wel wat aanpassingen nodig en daarom hebben we dingen gedaan die wat meer permanent zijn dan alleen een likje verf.
Zo plaatsten we een kachel, maakten vaste kasten en bedden en kregen we een nieuwe vloer beneden. Ook hebben we wat met de slaapkamers geschoven. Zo heeft iedereen de plek die hij of zij nodig heeft. Dirk en ik hebben nu een lekkere werk-/muziekkamer en we slapen op zolder in een zelfgemaakt bed in een heel klein, maar gezellig kamertje. Het past precies! Afgelopen zomer hebben we de oude keuken vervangen voor een die wij echt mooi vinden. Zo voelt het huis steeds meer als een warme jas.
Ons huis is gevuld met een mix van vintage, kringloop, nieuw en zelfgemaakt. We houden van kleurig, maar zetten niet zomaar alles neer. We hebben niet echt een kleurenpallet waar we ons angstvallig aan houden, maar we komen wel vaak uit op bepaalde kleurencombinaties. Waar we het meest aan gehecht zijn, zijn de zelfgemaakte kasten, zoals de secretaire. Deze heb ik als tiener samen met mijn vader gemaakt en hij staat eigenlijk altijd in de woonkamer (ook omdat hij zo loeizwaar is, dat we hem niet boven kunnen krijgen, haha). Ik denk dat Dirk het meest gehecht is aan de boeken trouwens.
We houden erg van hout en dat zie je op allerlei plaatsen weer terug. De meubels komen meestal van de kringloop, zoals bijvoorbeeld de Deense vintage fauteuils in de woonkamer. Deze hebben nieuwe kussens gekregen, waardoor ze weer als nieuw zijn. Ook geven we dingen een likje verf, als het nodig is (of we laten het zoals het is, want soms is dat juist mooier). Eerst kijken of iets tweedehands te krijgen is, voor we naar nieuwe dingen kijken; dat is iets wat we allebei van vroeger hebben meegekregen.
‘…een huis leeft en groeit met je gezin mee.’
Wat er bij ons niet in komt, is zo’n grote muurvullende TV, of teveel meubels van hetzelfde materiaal. Dat vinden wij saai en voorspelbaar. Ook nep-oude dingen, of dingen waarop staat wat het is (in mooie zwarte letters), komen er bij ons niet in.
Sommige muren hebben allerlei kleuren gehad: groen, grijs, zwart of oranje. Uiteindelijk zijn ze bijna allemaal weer wit geworden en hebben we hier en daar wat behang geplakt, om het op te vrolijken.
Ik ben nogal van het veranderen en verplaatsen, en mensen die eens in de zoveel tijd bij ons komen, kijken altijd even rond in huis om te zien wat er anders is. Tja, een huis leeft en groeit met je gezin mee. En ‘niets is zo veranderlijk als Hanneke’, zeiden mijn ouders vroeger al over mij. Maar als de basis hetzelfde blijft, lijkt me daar niets mis mee. Toch?
